ธรรมะเพื่อชีวิต
- Details
- Category: Uncategorised
- Published on Monday, 09 September 2013 07:36
- Written by Super User
- Hits: 4054
ร้านหนังสือสวรรค์รำลึก
ธรรมะเพื่อชีวิต
แม่น้ำ ทะเล และมหาสมุทรไม่มีที่สิ้นสุดของน้ำ ฉันใด กิเลสตัณหาของมนุษย์ก็ย่อมไม่มีที่สิ้นสุดฉันนั้น ภูเขาถูกมนุษย์ทำลายลงมาได้ แต่สันดานของคนเราที่นอนนิ่งอยู่ในก้นบึ้ง ซึ่งไม่เหมือนกันย่อมขัดเกลาให้ดีเหือนกันได้ยาก
ธรรมชาติของมนุษย์นี้มีอยู่สิ่งหนึ่ง คือท่านยิ่งห้ามเขายิ่งทำ จึงต้องใช้ระบบที่ว่าให้เขายุ่งอยู่ในสิ่งนั้นจนกระทั่งเกิดความเบื่อหน่ายขนาดหนักในสิ่งนั้น ซึ่งเป็นการว่าจุดสุดยอดของกิเลสย่อมถึงกิเลส เมื่อถึงจุดสุดยอดก็ย่อมเบื่อกิเลส ละได้ ฉันใดก็ฉันนั้น เพราะฉะนั้นวิธีการก็คือ ใช้กิเลสปราบกิเลส
การแสดงออกของสังขารที่ไม่เที่ยง เป็นการแสดงออกความแห่งวัฎฎะ เป็นการแสดงออกของสังสารวัฏแห่งการเวียนว่ายตายเกิด ตามกรรม ตามวาระ ตามวิบากที่เกิดเป็นมนุษย์เรียกว่า การเป็นสัตว์โลก เป็นผู้ประเสริฐที่มาใช้กรรม เมื่อในวาระเช่นนี้ เมื่อเราทั้งหลายยังจะต้องใช้กรรมกันอยู่ในโลกวัฏจักร เราทั้งหลายยังจะต้องใช้กรรม เมื่อในวาระเช่นนี้ เมื่อเราทั้งหลายยังจะต้องใช้กรมกันอยู่ในโลกแห่งวัฏจักร เราทั้งหลายทำไมจึงไม่หันมาบำเพ็ญทางจิต บำเพ็ญตน ให้ละคลายในทิฐิมานะแห่งความยึดตน บำเพ็ญตน ให้ละคลายในทิฐิมานะแห่งความยึดตน หลงตน เข้าใจว่าตนเป็นผู้ยิ่งใหญ่ เป็นผู้รู้ว่าเป็นผู้นั้น เป็นโน่น เป็นนี่ สิ่งเหล่านี้ก็เป็นสิ่งที่สมมติ การสมมติการเป็นใหญ่ก็ดี การสมมติการเป็นเจ้าลัทธิก็ดี การสมมตินิสิ่งต่างๆ ก็ดี ล้วนแต่เป็นสิ่งสมมติในโลมนุษย์ กาลเวลาไม่นานทุกสิ่งทุกอย่างก็ต้องไปสู่ความสลายเหลือแต่จิตวิญญาณที่จะไปสู่ภพดี ภพชั่ว
เหล่ามนุษย์ทั้งหลายที่จะบำเพ็ญตนสู่โลกุตระนั้น จงโปรดอย่าหลงทะนงตนเป็นอะไร ตนได้อะไร ผู้ที่หลงตนทะนงตนว่าตนได้อะไร เป็นอะไร ผู้นั้นคือไม่ถึงอะไร
จะทำอย่างไรที่จะเผยแผ่ให้กับเหล่าผู้นำทั้งหลายรู้จักความตาย เมื่อผู้นำทุกคนรู้จักความตายแล้วไซร้ ผู้นำนั้นย่อไม่เห็นแก่ได้ เมื่อไม่เห็นแก่ได้ ความโลภก็ไม่มี เมื่อความโลภไม่มี ความโกรธก็ไม่มา เมื่อความโกรธไม่เกิด ความหลงก็ไม่ตาม หมู่คณะนั้น สังคมนั้นไม่มีตัวโลภะรบกับโมหะ ไม่มีตัวโทสะรบกับโลภะ มีแต่ความพร้อมของสมาธิของปัญญา สันติสุขในหมู่นั้นย่อมเกิด
การมีชีวิตเกิดเป็นคน นี่มันเป็นสัตว์ที่ประเสริฐสัตว์ประเสริฐอยู่ได้ไม่ถึงร้อยปี ไม่ถึงร้อยปีก็เอาอะไรไปไม่ได้ บ้านช่องอะไรก็เอาไปไม่ได้สักอย่าง ตายไปแล้วเหลือแต่จิตวิญญาณไปเสวยกรรมในปรภพ เหลือแต่ชื่อ ดีกับชั่วให้อนุชนรุ่นหลังสรรเสริญและนินทา
ทุกวันนี้ “ศาสนาไม่ได้เสื่อม แต่มนุษย์มันเสื่อม” ท่านจะเห็นว่าศาสนาทุกศาสนา ไม่ว่าศาสนาพุทธ ศาสนาคริสต์ ศาสนาอิสลาม ศาสนาอะไรก็แล้วแต่ ล้วนแต่สอนให้คนเป็นคนดี แต่ว่าคนส่วนมากไม่เข้าถึงศาสนา ไม่ยอมเอาคำสอนของบรมศาสดาของตนมาปฎิบัติอย่างจริงจัง จึงเกิดความเดือดร้อนทุกหย่อมหญ้า พระพุทธศาสนาสอนให้มนุษย์นั้น “ตื่น” “รู้” “เมื่อทุกคนเข้าถึงธรรม... สันติสุขย่อมเกิดขึ้น” นั่นเป็นกฎธรรมดา
หากท่านสนใจติดตามอ่านทั้งเล่มสามารถหาซื้อได้ ที่ร้านหนังสือโครงการธรรมไมตรี โปรดติดต่อสอบถามรายละเอียดได้ที่
ฝ่ายประชาสัมพันธ์ อาคารอริยสัจสี่ เลขที่ 51 ซ.เพชรเกษม 65 แขวง/เขตบางแค กรุงเทพฯ 10160 โทร. 0-2421 0489 http://www.poosawan.org
