หลวงปู่ทวด-การทำงานย่อมมีอุปสรรค
- Details
- Category: โอวาทหลวงปู่
- Published on Saturday, 20 July 2024 14:13
- Written by Super User
- Hits: 89
การทำงานย่อมมีอุปสรรค
โอวาทหลวงปู่ เมื่อ ๒๗ กันยายน พ.ศ.๒๕๑๖
การทำงานทุกอย่างต้องมีความแน่วแน่ มีความจดจ่อ “ งานสำคัญงานทุกอย่างย่อมมีอุสรรค์ทั้งนั้น”ไม่ว่างานอะไรและงานที่จะราบรื่นไม่มีหรอก แม้แต่สมัยพุทธกาลถ้าท่านศึกษาประวัติจริง ๆ ให้ดี จะเห็นว่าตอนที่พระพุทธเจ้าประกาศนาที่ไหน คนก็นับถือกันเลยหรือ พระองค์ต้องต่อสู้ด้วยขันติบารมี ต้องใช้ความสุขุมงานทุกอย่างต้องดเนินตามแผนที่สอนให้ถึงวิมุติธรรมได้ แต่ก็ไม่ใช่ว่าได้รับความเชื่อมั่นหมดทั้งชมพูทวีป เพราะฉะนั้นคนที่จะพิจาณาก็ควรพิจารณาให้รอบคอบ ทุกอย่างเป็นสัจจะของโลก สัจจะของกฎแห่งกรรมที่วิบากกันมาเป็นกับ ๆ กัลป์ ๆ ซึ่งเป็นกฎของสังสารวัฎ งานทุกอย่างในโลกนี้จะต้องมีทั้งคนสนับสนุนและไม่สนับสนุน เขาเรียกว่า โลกียะกับโลกุตระเดินคู่กัน งานทุกอย่างจะราบรื่นโดยไม่มีอุปสรรคก็ไม่ใช่งานใหญ่และไม่ใช่งานสำคัญ
ทีนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งงานที่ขัดกับกระแสแห่งโลกปัจจุบัน เช่น การตั้งอุดมการณ์ ๑๐ ประการของสำนัก เพื่อต้องการให้มีความเสมอภาคของฐานันดรภาพทางศาสนา โดยไม่แบ่งแยกกัน ซึ่งเป็นการขัดกับทิฐิของมนุษย์ปัจจุบันที่ยึดนิกายของศาสนากันเช่นยึดโปรเตสแตนต์ คริสตังคริสเตียน และไซโลมอน เป็นต้น พวกที่กิเลสมีทิฐิก็หาว่าเรานี่เป็นคนที่ภาษาชาวบ้านเข้าว่า “ไม่มองกะลาหัวตัวเอง” คิดแต่ว่าทำงานใหญ่ ความคิดเช่นนี้เป็นนานาจิตตัง ผู้ที่จะทำงานต้องมีความจดจ่อและจะต้องใช้สมองกับงานนั้น เมื่อเราตัดสินใจที่จะร่วมเรือลำเดียวกันแล้ว ปัญหาหนึ่งก็คือว่า ท่านต้องถามตนเองว่าชีวิตท่านเกิดมาชาติหนึ่ง ท่านต้องการอยู่เพื่อความสุขของตนเอง หรือว่า อยู่เพื่อความสุขของคนอื่น นี่เป็นสิ่งที่ท่านจะต้องตัดสินใจ เมื่อท่านอยู่เพื่อความสุขของคนอื่นท่านก็จะต้องตัด เพื่อหาความสันโดษ ธรรมชาติสร้างให้วันหนึ่งมี ๒๔ ชั่วโมง เขากำหนดให้นอน ๘ ชั่วโมง พักผ่อน ๘ ชั่วโมง ทำงาน ๘ ชั่วโมง วันหนึ่งท่านมีเวลาทำงาน ๘ ชั่วโมง ท่านจะเอางาน ๑๐ กว่าเรื่องหรือ ๒๐ กว่าเรื่องที่อยู่ในมือท่านมาทำย่อมไม่ได้ เพราะสมองมันไม่ไป เพราะฉะนั้นสิ่งใดที่เราควรจะตัด เมื่อเราคิดจะมาทำงานเพื่อคนอื่น อันนี้ก็เป็นสิ่งที่มนุษย์ต้องใช้สมอง
ทีนี้ งานที่เรียกว่าการสร้างบารมีนี่ จะต้องทำงานที่ยากที่สุดไปหางานที่ง่ายที่สุดไม่ท้อถอย และไม่กลัวอะไรทั้งสิ้นจุดสำคัญของงานส่วนรวมก็คือ ถ้าท่านทำด้วยความบริสุทธิ์ด้วยความเมตตา และด้วยความสัจจะแล้ว ทุกอย่างก็จะไปถึงจุดหมาย ไม่ไปถึง ๑๐๐% ก็ได้ ๗๐% หรือ ๘๐ % และอันตรายที่จะเกิดแก่ท่านก็ย่อมมีน้อย เพราะว่าสิ่งศักดิ์สิทธิ์ก็ดี ความยุติธรรมก็ดี เทวดาก็ดี จะคุ้มครองท่านนอกเสียจากว่ากรรมของท่านหนักเท่านั้น ความจริงมีอยู่ว่า คนกลัวตาย มักจะตาย คนไม่กลัวตาย มักจะไม่ตาย พวกชิลีมักจะพูดว่า “ใจเราคิดอย่างหนึ่งแต่พระเจ้าให้สำเร็จอีกอย่างหนึ่ง” ฉะนั้นสิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งธรรมดาของสังสารวัฎเป็นสิ่งธรรมดาของกฎแห่งกรรม จุดสำคัญล้มเหลวอย่าถอยเมื่อล้มแล้วเราต้องวินิจฉัยความล้มเหลวนั้นแล้วเอาประสบการณ์เหล่านั้นมาแก้ไขเพื่อไปสู่ความสำเร็จ การเป็นมนุษย์จะบรรลุความสำเร็จได้ด้วยสัจบารมี ฉะนั้นอุปสรรคของการทำงานเพื่อศาสนาในโลกมนุษย์ในขณะนี้อาตมาดูแล้วเป็นเพียงเศษละอองเท่านั้น
วิธีการบำเพ็ญของอาตมาสมัยมีชีวิตอยู่ มันลำบากกว่านี้มากนัก คือการเดินทางจากสงขลาไปอโยธยาต้องนั่งเรือใบแล้วก็อาจจะไปล่มเสียกลางทาง หรือไปอย่างกินเวลาเป็นเดือนๆ ชีวิตต้องฝากอยู่กลางทะเลเมื่อหลังจากอาตมาปลงตกในการที่จะเอาความสำเร็จในด้านนามธรรม อาตมาจะเอาความดีในปรภพ ถ้าอาตมายังขืนบ้ายศเป็นสังฆราชอยู่ก็คิดว่าจะไม่มีทางหลุดพ้น เพราะว่าสังฆราชจะต้องพัวพันกับโลก พัวพันกับการเมือง พัวพันกับเศรษฐกิจ เมื่อหนีไปอยู่น้ำตกทรายขาว ในยุคนั้นไม่ใช่เหมือนเวลานี้ ชุกชุมด้วยยุง ชุกชุมด้วยงู ชุกชุมด้วยช้าง ชุกชุมด้วยสิง อาหารการกินก็ไม่มี ไปทรมาน เพื่อค้นพบสัจจะของอะไรบ้าง ตามที่อาตมาศึกษามาเป็นปี ๆ อาตมาลำบากขนาดไหนหลักจากนั้นก็เที่ยวไปตามป่าศึกษาไปเรื่อย ๆ ไปเจอสิ่งต่าง ๆ ไปต่อสู้กับสัตว์ที่มันจะทำลายเราบ้าง แทบจะเอาชีวิตไม่รอด เพราะอยู่ในป่าคนเดียว เดินหลงทางบ้างมาอยู่ที่คาบสมุทรที่เกาะแก้วพิสดารที่ภูเก็ต สมัยนั้นเขาเรียกว่าหนองภูเก็ต มีพวกชาวเลมันอยู่กันไม่กี่ครอบครัว ล้อมมรอบด้วยโจรสลัดบ้าง การอยู่ทะเลคนเดียว สิ่งที่ได้มาคือ
ทำให้จิตท่านแข็งแกร่ง
ทำให้จิตท่านหลุดพ้น
ทำให้จิตท่านสงบ
ทำให้มีสติพร้อม
ท่านจะต้องอยู่ในที่วิเวก อันตราย ขัดสนและเต็มไปด้วยไข้ชุกชุมนั่นแหละ จิตจึงจะไปสู่วิมุตติได้ แต่ถ้าท่านอยู่ในที่สบายไม่มีทางที่จิตจะหลุดพ้นได้ ไม่อย่างนั้นเขาจะต้องเข้าป่าวิเวกทำไม เพราะฉะนั้นทุกวันนี้ จึงมีแต่ชาวพุทธแต่เปลือกเท่านั้น สำเร็จนิพพานสำเร็จอรหันต์กันอยู่แต่ในวัดกรุงเทพฯ เท่านั้น ดูหนังดูละคร พระเต้นรำกัน พวกอรหันต์หันกันใหญ่ อันนี้เป็นเรื่องที่น่าคิด เพราะฉะนั้นอาตมาจึงบอกว่า “พุทธสาวกที่แท้จริง ในยุคนี้หายาก”ทีนี้เราต้องคิดว่า
เราจะต้องใช้วิธีแบบไหน
แล้วเราจะต้องตัดสินใจ มีสัจจะแน่วแน่
แล้วเราจะได้รับความสำเร็จแม้ว่าจะไม่เต็ม ๑๐๐% ก็ตาม คงจะได้ประมาณ ๘๐% ตามภาวะของกรรม
